maandag 30 juli 2012

September - Hoffelijkheid wordt tot tact van het hart.



September
___________________________

21 augustus tot 21 september


Het medelijden dat vrijheid wordt, geeft de hoffelijkheid haar zin en waardigheid terug.
De hoffelijkheid is tegenwoordig een uiterlijke vorm geworden die men, voor zover men haar niet geheel overbodig acht, al­leen nog erkent omdat ze de omgang vergemakkelijkt, of omdat ze een gewoonte is geworden. De ware hoffelijkheid erkent tegelijkertijd het hogere menselijke ik alsook de geestelijke vereniging van hogere ik-wezens in een vrije gemeenschap. Bij het zien van onhoffelijkheid krenkt ons daarom de zelfvernedering van de onhoffelijke meer dan de eigen ontsteltenis. Om diezelfde reden ervaren wij iedere kritiek die niet tegelijk de erkenning van een ont­wikkelings-mogelijkheid is, als de zelfvernedering van de criticus. Ware hoffelijkheid daarentegen is de vrije vereniging met het hogere wezen van de bejegende. Wij beleven ons in hem en bewijzen de ons gemeenschappelijke geest achting.
Ware hoffelijkheid gaat echter nog verder. Ze beleeft zich niet alleen zelf in het hogere wezen van de bejegende, maar deze ook in zichzelf. Ze voelt zich daarom plaatsvervangend voor deze gekwetst, wanneer het hem niet lukte zich in woord en daad zo uit te spreken als hij in werkelijkheid ook is. Dit gevoel van gekwetst-zijn is veel onverdraaglijker dan de pijnlijkheid van het eigen falen.
Nog meer voelt zich de hoffelijkheid voor de latere zelf­beproeving beschaamt, wanneer ze zichzelf nu eenmaal het gebrek moet toeschrijven dat ze aan de oppervlakte van een ongepaste persoonlijke uiting van een ander mens is blijven hangen, in plaats van deze haar meest deugdelijke betekenis toegeschreven te hebben. Hoffe­lijkheid vult aan en vormt daarom voortdurend uit eigen begrip het onvolmaakte om. Ze weet bovendien door haar gedrag de gelegenheden te scheppen die het voor iedereen die haar ontmoet, mogelijk maakt zich open te stellen. Ze neemt echter niet minder afstand van een gedrag dat het eigen betere wezen verloochent.

Zo wordt hoffelijkheid tact van het hart.

Een meditatie van zulke hoffelijkheid is: Hoffelijkheid en hartetact verhouden zich tot elkaar als diastole en systole.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten